Επέκταση του τέλους επιτηδεύματος στα ακίνητα βραχυχρόνιας μίσθωσης – Τι προβλέπει ο νέος νόμος
Με τον νόμο 5222/2025 και ειδικότερα το άρθρο 255, εισάγεται ρητά η υποχρέωση καταβολής τέλους επιτηδεύματος για τα ακίνητα που εκμισθώνονται ή υπεκμισθώνονται με σκοπό τη βραχυχρόνια μίσθωση, στο πλαίσιο επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Η νέα ρύθμιση εδράζεται σε παλαιότερες εγκυκλίους, όπως η Ε.2024/2024, η οποία ήδη αντιμετώπιζε τα ακίνητα που εκμισθώνονται βραχυχρόνια από νομικά ή φυσικά πρόσωπα ως επαγγελματικές εγκαταστάσεις, υπό την έννοια της έδρας ή υποκαταστήματος. Ειδικότερα:
-
Για νομικά πρόσωπα ή οντότητες που εκμισθώνουν ακίνητα χωρίς παροχή υπηρεσιών (πλην κλινοσκεπασμάτων), εφαρμόζεται τέλος επιτηδεύματος σύμφωνα με το άρθρο 31 του ν. 3986/2011.
-
Για φυσικά πρόσωπα που διαχειρίζονται τρία ή περισσότερα ακίνητα για βραχυχρόνια μίσθωση και φορολογούνται με βάση το άρθρο 39Α του ΚΦΕ, ισχύει επίσης τέλος επιτηδεύματος.
-
Εάν τα μισθούμενα ακίνητα βρίσκονται εντός του ίδιου διαμερίσματος ή κτιρίου, επιβάλλεται μόνο μία φορά το τέλος. Αν η δραστηριότητα εκτείνεται και σε άλλα ακίνητα, επιβάλλεται ξεχωριστό τέλος για κάθε επιπλέον κτίριο.
Νομοθετική ρύθμιση – Άρθρο 249 του Ν. 5222/2025
Η τροποποίηση του άρθρου 31 του ν. 3986/2011 αποσαφηνίζει ότι ως υποκατάστημα λογίζεται πλέον ρητά και κάθε ακίνητο που μισθώνεται ή υπεκμισθώνεται για βραχυχρόνια μίσθωση, με βάση το άρθρο 111 του ν. 4446/2016. Παράλληλα, καθορίζεται και το ύψος του τέλους:
-
€800 για εταιρείες σε τουριστικούς προορισμούς ή πόλεις/χωριά με πληθυσμό έως 200.000 κατοίκους.
-
€1.000 για εταιρείες σε πόλεις άνω των 200.000 κατοίκων.
-
€600 για κάθε υποκατάστημα.
-
Μειωμένα ποσά προβλέπονται για μη κερδοσκοπικές οντότητες.
Εξαιρέσεις από την έννοια του υποκαταστήματος περιλαμβάνουν:
-
Πρόσκαιρους επαγγελματικούς χώρους (έως 30 ημέρες),
-
Χώρους στον ίδιο κτιριακό όγκο (διαφορετικοί όροφοι),
-
Παραδοσιακά τουριστικά καταλύματα με ενιαία άδεια λειτουργίας,
-
Αγροτικές εκμεταλλεύσεις.
Η ισχύς της διάταξης ξεκινά αναδρομικά από το φορολογικό έτος 2024.
Νομοθετική ανταπόκριση μετά από δικαστική αμφισβήτηση
Η απόφαση 601/2025 του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι η εγκύκλιος Ε.2024/2024, καθώς δεν είχε δημοσιευτεί σε ΦΕΚ αλλά μόνο στο Διαύγεια, δεν μπορούσε να θεωρηθεί δεσμευτική. Το θέμα παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΣτΕ.
Ωστόσο, με την ψήφιση του νέου νόμου και την καθιέρωση της επίμαχης διάταξης με ισχύ από 1.1.2024, η κυβέρνηση φαίνεται πως επιδίωξε να νομοθετήσει εκ νέου το περιεχόμενο της εγκυκλίου, διασφαλίζοντας φορολογικά έσοδα και επιλύοντας νομικές εκκρεμότητες.
